Beste mensen aan de andere kant van de Atlantische Oceaan,
Hier even een kleine update vanuit Amerika. Ik ben inmiddels aangekomen bij missie 80 en heb dus al een aantal Actual vluchten achter de rug en hoop sim-missies. Het actual vliegen is erg leuk. Vooral in de nacht boven Phoenix vliegen is erg mooi met alle lichtjes etc. Overdag vliegen is ook leuk, alleen moet je dan continue met een Hood (kap op je hoofd) vliegen en kan het erg, erg, erg HEET worden in het vliegtuig. In de Archer had je nog een soort van bescherming tegen de zon, maar in de Diamondstar heb je een koepel (canopy) waardoor je vrijwel constant in de hete woestijnzon zit.
Wel heb ik soms een beetje last van mijn nek tijdens het vliegen in de Diamondstar. De koepel is niet heel erg hoog waardoor ik soms met mijn koptelefoon tegen de koepel aankom. Hierdoor voel je allerlei vibraties van 't vliegtuig. Ik ga dan dus een beetje gebukt zitten om dit niet te hoeven voelen. Ach ja.. het is niet anders!
In de sim is het daarintegen erg relaxt.. qua ruimte dan.. Na vaak approaches te hebben geoefend (vooral de ILS/VOR approaches op Phoenix/Mesa gateway airport en Casa Grande Airport aangezien je die meestal krijgt op je I/R Check) zijn we vandaag (ongeveer anderhalf uur geleden) begonnen met het vliegen van partial-panel approaches. Hierbij vallen er allerlei systemen uit waardoor je gebruik moet maken van standby-instrumenten. Soms komt het er zelfs op neer dat zelfs je standby instrument is uitgevallen en je dus aan de hand van 2 andere instrumenten ongeveer moet schatten hoe je 3e instrument eruit zou kunnen zien.
Het is op dit soort momenten erg lastig om het vliegtuig straight & level te houden, laat staan een instrument approach te vliegen.
Dit gebeurde dus vanavond in de sim. Na mijzelf te hebben opgezet voor de eerste approach op casa grande airport kreeg ik de eerste failure. De magnetometer van de AHRS failde. Dit zorgt ervoor dat je geen heading meer tot je beschikking hebt op je display voor je. Nu moet je dus gaan overschakelen naar je magnetisch compass wat rechtsboven in de cockpit zit. Op een hele iritante plek, want de zogenaamde "scan" die je maakt met je ogen waarmee je alle instrumenten in de gaten houd, is nu veranderd van 1 beelscherm naar 1 beeldscherm en een instrument rechtsboven in de cockpit. Je zit nu dus de hele tijd met je hoofd "NEE" te schudden. Een ander vervelend iets aan het magnetisch compas is dat het "compass error" vertoond. Dit betekend dat als jij bijvoorbeeld op koers 030 moet uitdraaien, je eerder moet uitdraaien op bijvoorbeeld 010 (als je door 't noorden draait) dan op 030 omdat je compass een bepaalde slinger te verwerken krijgt door een bepaalde ophangingshoek die hij heeft. Heel ingewikkeld verhaal allemaal, Maargoed.. hiermee deed ik de approach wat volgens de normen verliep waarna ik doorvloog voor de NDB approach op Chandler Airport. Onderweg hiernaartoe kreeg ik een gehele ADC (Air Data Computer) failure. Als dit je overkomt moet je vrijwel volledig overschakelen op je standby instrumenten. Doordat je volledige scan verplaatst naar de standby instrumenten, veranderd er niet heel veel aan de scan die je maakt met je ogen. Dit is dus ook relatief een van de meest "eenvoudige" partial-panel situaties die er is. Na deze approach ook te hebben gevlogen kreeg ik een hele vervelende failure. Het begon met een alternator failure. Aangezien deze niet op te lossen was met de emergency checklist moest ik de "essential bus switch" aanzetten. Als de alternator niet werkt wil dit zeggen dat de elektriciteit die geleverd moet worden aan de instrumenten van de batterij moet komen. Omdat deze slechts voor een beperkte tijd elektriciteit levert moet je de "load" op de batterij verminderen door systemen die stroom nodig hebben maar niet "essentieel" zijn afsluiten van de stroomkring. Hiermee heb je dus voor een langere tijd stroom voor belangrijke instrumenten.
Na deze alternator failure kreeg ik een AHRS failure te verduren. AHRS staat voor Attitude, Heading Reference System. Als deze uitvalt heb je dus geen Attitude (stand van 't vliegtuig t.o.v. de aarde) en Heading (richting dat het vliegtuig opgaat) indicatie meer op je beeldscherm. Hier komt dan een groot rood kruis doorheen te staan. Goed.. wat nu!? overschakelen op je standby instrumenten wat betreft heading en attitude. Voor de heading gebruik je weer het magnetisch compass, voor de attitude gebruik je de standby artificial horizon. Dit is eigelijk hetzelfde als op je beeldscherm, maar dan als analoog instrument.
Alsof dit alles niet genoeg was, kreeg ik vervolgens nog een ADC failure te verwerken. Hierdoor had ik dus ook geen hoogte, snelheid en verticale snelheid indicatie meer op mijn beeldscherm. Nu moest ik voor de hoogte en snelheid ook overschakelen naar mijn standby instrumenten. Mijn verticale snelheid indicatie was ik kwijt, want hier heb je geen standby instrument voor. Nu vloog ik dus vrijwel alleen op mijn standby instrumenten. Nadat ik al een aantal zweetdruppeltjes over mijn voorhoofd voelde lopen kreeg ik nog een extra'tje van m'n instructeur. Zo gul als dat hij is, gaf hij me nog een standby-artificial horizon failure. Nu had ik dus totaal geen idee meer hoe de stand van mijn vliegtuig ten opzichte van de aarde was. Nu kom ik dus terug op de situatie die ik eerder beschreef in dit blogbericht, dat je soms aan de hand van 2 andere instrumenten moet schatten hoe je 3e eruit kan zien.
Ik was er alleen nog niet achter dat mijn standby ATT indicator gefaald was waardoor ik in een spin terecht kwam. Mijn instructeur begon te lachen aangezien hij me volledig de diepte in gooide en kwam naast me zitten. Ik kreeg even een verkorte cursus spin-training. Na het vliegtuig uit de spin te hebben gehaald moest moest ik het vliegtuig recht houden en op een bepaalde hoogte, koers en snelheid aan de hand van slechts 3 instrumenten: Mijn standby hoogtemeter, standby snelheidsmeter en magnetisch compass. Dit was het enige wat nog werkte op dat moment. Toen ik de baan in zicht had, kreeg ik een cross-wind (zijwind) te voorduren van 90 knopen (abnormale windsnelheid) wat mij naast de baan blies. Zelfs toen ik eenmaal op de grond stond, de motor uit had en de parking brake erop had gezet werd ik nog weggeblazen..
Na dit hele avontuur ging de simulator op pauze en waren de 2 uur voorbij.
Het was echt super lastig, maar ik heb er erg veel van geleerd. Nu ga je het systeem, als deze volledig werkt, veel meer waarderen.
Morgen staat er een Actual vlucht op het programma richting Tucson. Ik hoop dat het "slechte" bewolkte weer tot morgenavond aanhoudt zodat ik mijn eerste actual IFR vlucht kan loggen.
Een ander leuk ding is dat mijn ouders over 3 nachtjes bij mij in Mesa zijn!
Sorry voor de technische termen, maar ik wilde dit graag even vertellen aangezien ik het zelf ook een hele ervaring vond.
Groetjes uit Amerika,
Fer
donderdag 19 mei 2011
dinsdag 10 mei 2011
bye bye Archer, hello Diamondstar
Beste allemaal,
(alle foto's staan helemaal onderaan!)
De laatste tijd is er weer een hoop gebeurd. Bij mijn laatste blogbericht was ik ook vergeten te vertellen over de Airshow die ik heb bezocht, dus daar zal ik deze keer ook nog wat over vertellen.
Op Luke Airforce Base zijn we naar een vliegshow geweest waarbij je op de grond naar verschillende vliegtuigen kon kijken, terwijl er in de lucht shows aan de gang waren met o.a. Aerobatics & Formatievliegen.
We kwamen daar aan met de hele groep maar al snel waren Kevin en ik de groep kwijtgeraakt en gingen we samen op stap om verschillende vliegtuigen te bekijken. We hebben toen o.a. in een C-21 private Jet gezeten en in een Cessna 182 met G1000 glass cockpit!
Aan het eind van de dag kwamen de "Thunderbirds" een demonstratiegeven. Een groep bestaande uit 6 F16's gingen formatievliegen en een aantal stunts laten zien! Was erg indrukwekkend!
Na het behalen van mijn 70 uurs check had ik 15 uur Basic Instrument Flying voor de boeg. Hierbij is het de bedoeling dat je met een kap op je hoofd vliegt zodat je alleen maar naar je instrumenten kunt kijken.
Voordat ik aan deze lessen begon zag ik dat ik een nieuwe instructeur had gekregen. Meneer Michael Pardieu is mijn nieuwe IFR instructeur waarmee ik ook de Basic IFR en de DA-40 sim mee zal gaan doen. Omdat hij snel van de Basic IFR vluchten af wilde zijn besloot hij lange trips met ons te gaan maken. We mochten zelf kiezen waar naartoe! De eerste keer was samen met Tim naar Los Angeles (Hollywood om precies te zijn). Tim vloog heen en ik vloog terug! Onderweg even een tussenstop gemaakt op Palm Springs Intl. om te tanken en toen weer door!
De tweede keer was ook met Tim, alleen deze keer naar San Diego Intl airport! Ik vloog heen en tim vloog terug. San diego is echt prachtig. Je ruikt de oceaan als je daar rondloopt. Heerlijk! Ook hebben we daar in Little Italy lekker pasta gegeten.
De derde keer was samen met Kay. Omdat Kay graag Los Angeles wilde zien en ik het daar ook geweldig vond, besloten we wederom naar Hollywood te gaan. Van Nuys Airport om precies te zijn. Eenmaal aangekomen kregen we een auto voor zo'n 2 uur waarmee we Hollywood gingen verkennen. We bezochten Hollywood Blvd, Vine Street (walk of fame) en we zijn een stukje door de Hills gereden.
Echt een leuke ervaring!
Toen was het zover; Mijn laastste vlucht in de Archer.. Deze zou zijn met Bastiaan achterin en Randy Arellano (mijn VFR-instructeur) van Tucson Intl naar Falcon Field (Bastiaan had namelijk de heenweg naar Tucson gevlogen). Het was een fantastische vlucht! We waren nog in de lucht toen de zon onderging dus hebben we een nachtapproach gemaakt op Falcon! Alle lichtjes etc. is echt prachtig om te zien!
Mijn laatste landing ging lekker en zo kon ik met een goed gevoel mijn fase op de Archer III afsluiten!
Door deze lange vluchten vlogen de uren letterlijk om. Voor we het wisten waren we klaar met de Basic IFR vluchten en konden we gaan beginnen op de DiamondStar DA-40 simulator. Tot de dag van vandaag heb ik al zo'n 13 uur in de simulator doorgebracht en begint de Sim-fase ook op te schieten! Nog een aantal missie's en ik ga Actual op de DA-40 vliegen!
In de sim werden we vooral bekend gemaakt met de procedures van het nieuwe vliegtuig en de IFR procedures. De tijd in de sim ging heel snel. Ongeveer 2 uur per missie en zo'n 2 missies per dag. Althans, per dag... ik moet eigelijk zeggen per nacht. Omdat mijn instructeur vracht wil gaan vliegen heeft hij meer Nacht-vlieguren nodig. Wij zullen dus vrijwel standaard in de nacht gaan vliegen met hem en om ons te laten wennen aan het nachtritme mochten we ook al in de nacht gaan simmen. Zo'n twee weken terug had ik bijvoorbeeld eerst een missie van 2 uur om 8 uur savonds tot 10 uur savonds. En die zelfde nacht een missie van 3 uur snachts tot 5 uur sochtends.. Dat is dus echt Killing! Langzamerhand begin in echter wel te wennen aan mijn nieuwe nachtritme!
Na heel wat sim-uren mocht er eindelijk echt gevlogen worden! Ik heb inmiddels 4 vluchten erop zitten waarvan 2 nacht en 2 dag-vluchten. Het vliegtuig is veel gevoeliger dan de Archer. Dit komt grotendeels door de hoge aspect-ratio. Dit wil zeggen dat zijn vleugels erg lang zijn in verhouding met de breedte van de vleugels. Hierdoor is het vliegtuig gevoeliger voor alle aerodynamische krachten die er op het vliegtuig werken. We zullen de komende missie's vooral veel gaan oefenen om verschillende approaches te vliegen op vliegvelden en om holdings te draaien. (deze dien je te draaien als het bijvoorbeeld erg druk is in de approach en je moet wachten op een gaatje). In principe is de holding draaien niet heel moeilijk, maar toch wordt het al een heel stuk lastiger als er een beetje wind staat. Maargoed, hier zal ik allemaal wel beter in worden de komende tijd.
Ik zal binnenkort weer even een berichtje posten over wat mij voorderest allemaal overkomt hier in het zonnige Arizona. Het leuke is dat over 11 dagen mijn ouders 10 dagen komen!! Ik kan echt niet wachten tot ik ze weer kan zien!
Tot snel,
Fer
(alle foto's staan helemaal onderaan!)
De laatste tijd is er weer een hoop gebeurd. Bij mijn laatste blogbericht was ik ook vergeten te vertellen over de Airshow die ik heb bezocht, dus daar zal ik deze keer ook nog wat over vertellen.
Op Luke Airforce Base zijn we naar een vliegshow geweest waarbij je op de grond naar verschillende vliegtuigen kon kijken, terwijl er in de lucht shows aan de gang waren met o.a. Aerobatics & Formatievliegen.
We kwamen daar aan met de hele groep maar al snel waren Kevin en ik de groep kwijtgeraakt en gingen we samen op stap om verschillende vliegtuigen te bekijken. We hebben toen o.a. in een C-21 private Jet gezeten en in een Cessna 182 met G1000 glass cockpit!
Aan het eind van de dag kwamen de "Thunderbirds" een demonstratiegeven. Een groep bestaande uit 6 F16's gingen formatievliegen en een aantal stunts laten zien! Was erg indrukwekkend!
Na het behalen van mijn 70 uurs check had ik 15 uur Basic Instrument Flying voor de boeg. Hierbij is het de bedoeling dat je met een kap op je hoofd vliegt zodat je alleen maar naar je instrumenten kunt kijken.
Voordat ik aan deze lessen begon zag ik dat ik een nieuwe instructeur had gekregen. Meneer Michael Pardieu is mijn nieuwe IFR instructeur waarmee ik ook de Basic IFR en de DA-40 sim mee zal gaan doen. Omdat hij snel van de Basic IFR vluchten af wilde zijn besloot hij lange trips met ons te gaan maken. We mochten zelf kiezen waar naartoe! De eerste keer was samen met Tim naar Los Angeles (Hollywood om precies te zijn). Tim vloog heen en ik vloog terug! Onderweg even een tussenstop gemaakt op Palm Springs Intl. om te tanken en toen weer door!
De tweede keer was ook met Tim, alleen deze keer naar San Diego Intl airport! Ik vloog heen en tim vloog terug. San diego is echt prachtig. Je ruikt de oceaan als je daar rondloopt. Heerlijk! Ook hebben we daar in Little Italy lekker pasta gegeten.
De derde keer was samen met Kay. Omdat Kay graag Los Angeles wilde zien en ik het daar ook geweldig vond, besloten we wederom naar Hollywood te gaan. Van Nuys Airport om precies te zijn. Eenmaal aangekomen kregen we een auto voor zo'n 2 uur waarmee we Hollywood gingen verkennen. We bezochten Hollywood Blvd, Vine Street (walk of fame) en we zijn een stukje door de Hills gereden.
Echt een leuke ervaring!
Toen was het zover; Mijn laastste vlucht in de Archer.. Deze zou zijn met Bastiaan achterin en Randy Arellano (mijn VFR-instructeur) van Tucson Intl naar Falcon Field (Bastiaan had namelijk de heenweg naar Tucson gevlogen). Het was een fantastische vlucht! We waren nog in de lucht toen de zon onderging dus hebben we een nachtapproach gemaakt op Falcon! Alle lichtjes etc. is echt prachtig om te zien!
Mijn laatste landing ging lekker en zo kon ik met een goed gevoel mijn fase op de Archer III afsluiten!
Door deze lange vluchten vlogen de uren letterlijk om. Voor we het wisten waren we klaar met de Basic IFR vluchten en konden we gaan beginnen op de DiamondStar DA-40 simulator. Tot de dag van vandaag heb ik al zo'n 13 uur in de simulator doorgebracht en begint de Sim-fase ook op te schieten! Nog een aantal missie's en ik ga Actual op de DA-40 vliegen!
In de sim werden we vooral bekend gemaakt met de procedures van het nieuwe vliegtuig en de IFR procedures. De tijd in de sim ging heel snel. Ongeveer 2 uur per missie en zo'n 2 missies per dag. Althans, per dag... ik moet eigelijk zeggen per nacht. Omdat mijn instructeur vracht wil gaan vliegen heeft hij meer Nacht-vlieguren nodig. Wij zullen dus vrijwel standaard in de nacht gaan vliegen met hem en om ons te laten wennen aan het nachtritme mochten we ook al in de nacht gaan simmen. Zo'n twee weken terug had ik bijvoorbeeld eerst een missie van 2 uur om 8 uur savonds tot 10 uur savonds. En die zelfde nacht een missie van 3 uur snachts tot 5 uur sochtends.. Dat is dus echt Killing! Langzamerhand begin in echter wel te wennen aan mijn nieuwe nachtritme!
Na heel wat sim-uren mocht er eindelijk echt gevlogen worden! Ik heb inmiddels 4 vluchten erop zitten waarvan 2 nacht en 2 dag-vluchten. Het vliegtuig is veel gevoeliger dan de Archer. Dit komt grotendeels door de hoge aspect-ratio. Dit wil zeggen dat zijn vleugels erg lang zijn in verhouding met de breedte van de vleugels. Hierdoor is het vliegtuig gevoeliger voor alle aerodynamische krachten die er op het vliegtuig werken. We zullen de komende missie's vooral veel gaan oefenen om verschillende approaches te vliegen op vliegvelden en om holdings te draaien. (deze dien je te draaien als het bijvoorbeeld erg druk is in de approach en je moet wachten op een gaatje). In principe is de holding draaien niet heel moeilijk, maar toch wordt het al een heel stuk lastiger als er een beetje wind staat. Maargoed, hier zal ik allemaal wel beter in worden de komende tijd.
 |
| en dan sta je even naar een United Airlines vliegtuig op Palm Springs International |
 |
| met instructeur Mike in de auto in hollywood |
 |
| The Hills.. lauren conrad was nergens te bekennen |
 |
| hollywood |
 |
| met Tim op Van Nuys airport (Hollywood, CA) |
 |
| archer 5WG op san diego intl |
 |
| de auto die we hadden in san diego |
 |
| san diego! |
 |
| southwest op de achtergrond op san diego |
 |
| sta je daar.. holding short met je Archer op San Diego Intl airport.. Southwest b737 op short final |
 |
| Met instructeur Randy op Tucson Intl |
 |
| met Bastiaan op Tucson International Airport |
 |
| op Payson |
 |
| basic instrument flying met de hood op (kap op je hoofd) |
 |
| BIF vanaf Payson naar Falcon met instructeur Drew en Tim achterin |
 |
| de Diamondstar DA-40 |
 |
| DA40 Cockpit |
 |
| gewoon een mooi plaatje van de omgeving |
Ik zal binnenkort weer even een berichtje posten over wat mij voorderest allemaal overkomt hier in het zonnige Arizona. Het leuke is dat over 11 dagen mijn ouders 10 dagen komen!! Ik kan echt niet wachten tot ik ze weer kan zien!
Tot snel,
Fer
Abonneren op:
Posts (Atom)