Beste allemaal,
(Alle foto's staan onderaan.)
Ik heb weer een hoop te vertellen, want de afgelopen 10 dagen waren mijn ouders op bezoek hier in Mesa. We hebben een hele hoop gezien en ervaren.
Het begon allemaal op 21 Mei 2011. Iets na 5’en land het “beest van Phoenix” op Phoenix Skyharbor International Airport. De 747-400 van British airways maakt echt een enorme indruk hier op Skyharbor aangezien 90% van alle vliegtuigen die hier landen of een 737 is van Southwest Airlines of een vliegtuig uit de A320 familie is van US Airways. Na een klein uurtje wachten bij de International Arrivals hal zag ik eindelijk mijn ouders weer na 4 maanden!
Na een hoop knuffelen was het tijd om de shuttle bus te pakken richting de car-rental, waar we een Chrysler Sebring Convertible (of iets van dezelfde klasse, meldde de site) op konden komen halen. Toen we vroegen om de autosleutels werd ons verteld dat de autosleutels in de auto zaten, en dat we hem makkelijk konden herkennen aangezien het de laatst overgebleven cabrio was in de garage.
Toen we de hoek omliepen zagen we ineens een knalrooie Ford Mustang Cabrio staan! Een supervette bak, maar wel een beetje klein; Onze koffers gingen er maar net in.
Na alle koffers erin gepropt te hebben, zijn we gaan rijden richting het hotel waar mijn ouders de komende 10 dagen zouden verblijven. Het Clarion Inn, het iets versimpelde Clarion Hotel (waar we in Florida 2009 een aantal nachten verbleven) zag er netjes uit met een mooi diep zwembad en een lekker bed. Het bed was zo ruim dat ik besloot in ieder geval een aantal nachtjes over te blijven, wat uiteindelijk dus alle nachten werd!
Ookal was iedereen vrij moe, werd er even gewacht tot 12 uur snachts, aangezien ik dan in Arizona ook officieel jarig was (19 jaar)! Pap en Mam toverde allemaal kaarten tevoorschijn van familie uit Nederland die ik op mijn gemakje heb uitgepakt! Harstikke bedankt allemaal! Van mijn zusje Bianca kreeg ik een FC Barcelona badlaken uit Camp Nou (stadion van FC Barcelona) die ze gekocht had op een schoolreisje naar de Spaanse stad. Van pap en mam mocht ik lekker dingetjes uitzoeken tijdens het winkelen op de dagen die volgden.
De volgende ochten werd er lekker relaxed ontbeten en zijn we naar de Scottsdale Fashion Square gereden om daar lekker te winkelen. Op de weg terug zijn we gestopt bij een plekje genaamd Old Town, wat geheel in de Western sfeer was opgezet. Hier lekker geluncht en vervolgens teruggereden naar ’t hotel om daar een lekkere duik te nemen. In de avond besloten we lekker uit eten te gaan aangezien het mijn verjaardag was! Met de klas zijn we een keer naar een Restaurantje (wat tevens een wijnbar is) geweest wat mij is bijgebleven, genaamd D-Vine. Hier hebben we heerlijk gegeten en heeft mijn moeder een mini Pinot Noir wijnproeverijtje gehouden.
De dag erna leek het ons leuk een lekker stukje te gaan rijden in ons Rode Monster. We kwam een super mooi beekje tegen met heel helder water. Na hier even een paar mooie plaatjes te hebben geschoten zijn we doorgereden naar Saguaro Lake. Dit is een meertje tussen de bergen, niet al te ver van Mesa. Hier een beetje rondgelopen en genoten van een lunch aan het water. ’S Avonds werd er wederom lekker gegeten. Ditmaal bij Flancers. Dit is niet een heel bijzonder restaurant, maar aangezien ik dit vaak eet als ik geen zin heb om te koken (ik bedoel natuurlijk als ik geen zin heb om iets in de magnetron te gooien) vond ik het leuk dit te delen met mijn ouders. De avond verder was lekker op ons gemakje. We maakten de plannen voor ons Roadtripje naar de Grand Canyon via Sedona en Flagstaff (of Fletstek hoe je het ook maar noemen wilt mama) die we de volgende 2 dagen zouden gaan doen.
Aangezien Sedona niet heel ver is, besloten we lekker uit te slapen. Hierna even de route bekeken op google maps en vervolgens zijn we gaan rijden. De omgeving die je onderweg tegenkomt is geweldig en het is ook heel leuk om te zien hoe snel de omgeving anders wordt in korte tijd.
Na zo’n 2,5 uur rijden kwamen we aan in Sedona. Dit is een heel mooi stadje met een adembenemende omgeving. Na de middag hier te hebben rondgelopen met open mond, zijn we doorgereden naar Flagstaff. Dit kleine tripje van zo’n 45 minuten was nog mooier dan verwacht. Je klom via kronkelweggetjes een berg op met allemaal dennebomen en ravijnen. Aangekomen in Flagstaff checkten we in bij het Knights Inn hotel en zijn we een hapje gaan eten bij Granny’s Closet. Erg lekker gegeten!
Wat ons heel erg opviel in Flagstaff was dat het erg koud was in de avond. Aangezien wij onze kledingkeuze hadden gebaseerd op het Phoenix klimaat, was dit even bibberen. We maakten ons al zorgen over de volgende dag, waarop we de Grand Canyon zouden gaan bezoeken. We dachten er zelfs aan om een paar vesten te kopen tegen de kou!
Na een koude nacht hebben we genoten van het geweldig uitgebreide Intercontinentale ontbijt.. Niet dus! Met 4 zitplaatsen in de ontbijtzaal voor een hotel met 35 kamers en een geroosterd boterhammetje met suiker en jam, konden wij ons geluk niet op! Nouja.. genoeg gezeurd. Na ons te hebben afgemeld bij de receptie zjn we gaan rijden richting Williams. Vanuit dit stadje vertrekt iedere dag een Trein richting de Grand Canyon over de Grand Canyon Railway. Na een cowboy showtje te hebben gezien begon onze treinrit. Deze duurde zo’n 2,5 uur. Onderweg kon je genieten van een mooie omgeving die steeds kaler werd qua bebossing en kwamen er westerntypetjes door de cabine lopen met een mondharmonica of met een banjo om de mensen te “vermaken”.
Na bijna 2,5 uur te hebben gereden kwamen we aan bij de Grand Canyon. Eerste indruk: .............
Precies, je denkt eventjes helemaal niks als je voor ’t eerst aan de rand staat van de grootste Canyon van de wereld waar je eventjes 1600 meter diep het ravijn in kijkt.
Hier hebben we lekker rondgelopen en veel foto’s genomen. Na zo’n 2 uur lopen kregen we hongen en hebben we lekker wat gegeten bij een restaurantje in het dorpje. Hierna was het alweer tijd om langzamerhand richting het treinstation te gaan lopen. Tijdens het lopen zagen we ineens een aantal chipmunks over een richteltje lopen. Dit zijn eekhoorntjes. Toen mijn moeder met een zakje chips ging zitten op de rand kwam er direct eentje op haar been zitten en pakje het chipje met 2 pootjes vast. Mij is het ook gelukt om er eentje te voeren! Echt super schattig als ze zo tam zijn.
Na al deze indrukken gingen we vermoeid de trein in terug naar Williams. Onderweg werd een treinoverval door cowboys in scene gezet. Wat wel even grappig was om te zien! Aangekomen in Williams zijn we meteen gaan rijden richting Phoenix. Na zo’n 2,5 uur rijden even gestopt voor wat eten en vervolgend doorgereden richting Phoenix. Helemaal uitgeput, overspoeld met indrukken van de natuur, zijn we in slaap gevallen in het hotel en werden we de volgende ochtend lekker uitgerust wakker. Om het relaxte gevoel erin te houden besloten we er een lekker rustig dagje van te maken door in ’t zonnetje bij ’t zwembad te gaan liggen.
Omdat het relaxdagje ons heel goed was bevallen, besloten we de dag daarna (vrijdag dus) niet heel anders aan te pakken. Na een ontbijtje lekker zwemmen en van elkaar genieten. Tegen het eind van de dag zijn we richting de Superstition Mall gereden om daar nog eventjes te shoppen. Hierna gingen we heerlijk eten bij de Cheesecake Factory, waar ze, naast heerlijke diners, ook heerlijke zelfgemaakte cheesecakes hebben. Smullen geblazen dus! We hadden een Witte chocolade-Caramel met Macadamia noten taartje uitgekozen en ’t was heerlijk!
De volgende dag zijn we even naar de Springs gereden (het campus waar ik verblijf) om even kleren op te halen en even een duik te nemen in ’t zwembad waar ik veel tijd doorbreng tussen het vliegen door. In de avond moest ik een nachtvluchtje maken van een uur waarin we pattern-work gingen doen. Dit is dus gewoon in het circuitje boven ’t vliegveld blijven om vooral de take-offs en ’t landen te oefenen. Ik vond het erg leuk dat mijn ouders dit goed konden zien en meemaken!
Op zondag, met nog 2 volle dagen te gaan, besloten we nog maar ‘ns een winkelcentrumpje op te zoeken. Dit keer gingen we naar de Outlets at Anthem. Hier heb je een aantal leuke winkels bij elkaar zitten waar we lekker even hebben rondgelopen. Hier ben ik ook geslaagd voor een deel van mijn verjaardags cadeautje; One Million by Paco Rabanne (lekker luchtje).
’s Avonds gingen we Japans eten. Je kon je gerecht uitkiezen van de kaart en dat werd dan vlak voor je neus op een grilplaat klaargemaakt voor een toverkok. Ik noem het even toverkok omdat ‘ie bijvoorbeeld stukjes roerbakgroentje vanaf een meter met zijn spatel je bord op schoot. Erg leuk om te zien er prima eten! Ook bestelde we een lekkere sushi-rol die ik de vorige keer dat ik daar at erg lekker vond (met komkommmer en gefrituurde garnalen).
Maandag, de allerlaatse volle dag samen, werd benut om de Apache Trail te gaan rijden. Dit is een heel oud traject die de indianen vroeger gebruikten. Langs deze trail kom je o.a. Goldfield Ghosttown en Canyon Lake tegen. De weg loopt al kronkelend door de bergen heen met steeds een prachtig uitzicht.
Als eerst waren we gestopt bij een Museum genaamd Lost Dutchman and Superstition Mountain Museum. Hier eventjes rondgelopen tussen de oude westerndingen door zoals een galg, koets met paarden en een western-jail (gevangenis) door. Ook stond er een kapel waar vroeger een film was opgenomen met Elvis.
Een paar mijl later stopten we bij Goldfield Ghosttown. Dit is een oud verlaten westernstadje dat je tegenkomt al na zo’n 5 mijl op de Apache Trail. Vroeger werd hier veel gewerkt in goudmijnen en woonden de mijners in dit stadje. Erg leuk om te zien. Hier hebben we ook een heerlijke Western-hamburger gegeten! Na een tijdje besloten we door te rijden, verder op de Apache Trail. Hier kwamen we een aantal scenic-viewpoints tegen waar je even met de auto kunt stoppen om van het uitzicht te genieten, te eten/drinken en, wat hier ook heel erg belangrijk is, je in te smeren met zonnebrand. Al na een kwartiertje in de zon met je hempje aan zie je de strepen op je rug.
Na ongeveer 22 mijl stopte het asfalt en kwamen we bij het offroad gedeelte van de trail. Na een paarhonderd meter kwamen wij erachter dat een stijve sportauto als een Ford Mustang niet echt de ideale auto is om te gebruiken op dit kiezel, grind, zand en weet ik veel wat weggetje. Jammer maar helaas.. we besloten om te keren. Op de terugweg zagen we een bordje dat aangaf dat er gezwommen kon worden. Aangezien je met de Arizona hitte vaak toe bent aan een duik, besloten we te stoppen en te kijken wat er hier te doen was. Het bleek een mooi meertje te zijn: Canyon Lake. Dit is een leuk meertje tussen de bergen met een strandje. Het was er erg druk met allemaal mensen die lekker met de BBQ aan het relaxen waren. Heerlijk om even een duikje te nemen in natuurwater ipv in een zwembad! Hier een ruim uurtje gebleven en toen onze weg terug vervolgd.
Op onze laatste avond moest er natuurlijk ergens een lekker hapje gegeten worden. Omdat ik even niets nieuws kon bedenken waar we nog niet waren geweest zijn we wederom naar de Cheesecake Factory gegaan aangezien deze ERG was bevallen. Hier opnieuw heerlijk gegeten en van elkaar genoten.
Op de laatste dag deden we lekker rustigaan. Rond een uurtje of 10 uitgecheckt en richting de springs gereden (nadat alle koffers, tassen en wijzelf uiteindelijk in de Mustang waren gepropt).
Op de springs hebben we nog even lekker aan het zwembad gelegen voor een paar uurtjes en toen was het tijd om richting het vliegveld te gaan. Na een laatste Cappuccino voor mijn vader, een Mocha/Cocos Frappuchino voor mijn moeder en een Java Chip Frappuchino voor mij was het tijd voor ’t afscheid. Gelukkig is ’t nog maar voor een korte tijd dat ik hier zit en kan ik over ongeveer 2,5 maand naar huis!
Het was Onwijs gezellig met m’n ouders en ik ben ongelooflijk verwend door ze! Het was heerlijk om weer even iets van thuis bij me te hebben. Ook heb ik gigantisch veel N E D E R L A N D S E lekkernijen van ze gekregen waardoor ik nu deze blog zit te schrijven onder het genot van meergranen-afbakbroodjes met 1000dagenkaas, gestampte muisjes en pure chocoladehagelslag. Heerlijk!
Dit was dus zo’n beetje wat we met z’n 3en hebben gedaan in de 10 dagen dat ze hier waren. Helaas kon mijn lieve zusje er niet bij zijn maar die had het thuis druk genoeg met School.
Pap en Mam; Ik heb genoten! :D
Nou, tot ’t volgende blogbericht!
Cheers,
Fer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten